Wimbledon 2013

Woensdag op kantoor besloten twee collega's en ik in de rij te gaan staan voor ground tickets voor Wimbledon. Helaas kwam aan deze poging al snel een einde, want we hadden 0% kans om binnen te komen die avond. Donderdag kwam iemand met het idee om te gaan kamperen in de rij voor tickets. Het plan zette door en donderdag avond kochten we een tent en een koeltas in de supermarkt. Vrijdag was mijn laatste stagedag en om half 6 zouden we meteen de metro pakken naar Southfields. En ze begon ons grote Wimbledon avontuur.

Vrijdag om 5 uur werd iedereen al zenuwachtig en om kwart over 5 begonnen we onze spullen al op te ruimen, om 5 voor half 6 sloten we de computers af en om half 6 renden we het kantoor uit naar het station. Er stonden al 3 rijen tenten bij aankomst, maar er was nog hoop. Toen we onze queue tickets kregen begonnen we te gillen bij het zien van nummer 1293! Dat betekende dat we sowieso court no. 2 tickets hadden. We hebben snel onze tent opgezet omdat het begon te regenen. Gelukkig kent London geen tropische regenbuien, en was het na een paar uur spetteren weer droog. We hebben nog even pizza gehaald bij een van de eettentjes langs de rij en zijn rond 1 uur in slaap gevallen. Heel goed hebben we niet kunnen slapen, want we hadden geen luchtbedden en slaapzakken, maar een in elkaar geknutseld matje van kussens en een paar dunne dekens. Om 4 uur waren we weer wakker en zagen dat er buiten alweer 4 rijen bij waren gekomen. Ook stonden er al mensen buiten te wachten in de rij. Zij hadden dus niet gekampeerd, maar waren al vroeg naar de rij gekomen. We konden nog net 2 uurtjes slapen voordat we om 6 uur werden gewekt door de stewards. Het was tijd om onze tent op te ruimen en spullen in de pakken. Voordat we onze spullen zouden afgeven bij de 'left luggage', gingen we nog even ons haar en make up doen. Er waren maar een paar toiletten voor 10 duizenden mensen, dus er stond een lange rij. Maar uiteindelijk hebben we het gered.

De rij was inmiddels al aardig opgeschoven, dus nadat we onze bagage hadden afgegeven, moesten we snel op zoek naar ons plekje in de rij. Het bleek dat we al bijna aan het eind van de golfbaan stonden. Dat was verder dan dat we op woensdagavond waren gekomen en dat zonder te wachten dit keer. Na 20 minuten gingen we onder de eerste poort door en begon het entertainment langs de kant van de rij. Er werden wristbands uitgedeeld en wij kregen een paars bandje voor court no. 2. Ook waren er opnames voor Sky Sports (de Engelse Eurosport). Inmiddels was het alweer half 8 en kregen we een beetje trek. We hadden de dag van te voren al een hele koeltas ingepakt met eten en drinken. Na het uitrollen van de picknickkleedjes hebben we heerlijk genoten van stokbrood, aardbeien en appelsap.

Na ons ontbijt begon de rij weer te bewegen en kwamen we nog dichterbij het eind. Er werd zelfs gratis koffie uitgedeeld en flesjes water. Rond half 9 gingen we langs de security waar onze tassen werden gecontroleerd. We moesten zelfs door poortjes heen. Het leek wel alsof we gingen vliegen. Daarna hoefden we alleen nog maar de brug over en de laatste 800 meter naar de kassa's. Daar kochten we onze court no.2 tickets en om half 10 mochten we naar binnen. We hebben voordat de witte hekken open gingen nog even een programmaboekje gekocht en rondgelopen in de Wimbledon shop.

En toen was het zover. De grote witte hekken gingen open en we volgende de massa mensen naar court 14. Daar waren kinderen onder de 14 jaar aan het tennissen. Ze deden spelletjes met het publiek waarmee je Wimbledon ballen kon winnen. De zon scheen al volop en het voelde als 20 graden. Om half 12 ging court no.2 open en zochten we onze gereserveerde stoelen op om naar de eerste wedstrijd te kijken. We begonnen met Youzhny tegen Troicki gevolgd door Laura Robson tegen Marina Erakovic. Daarna zouden we naar court 18 gaan voor Igor Sijsling, maar hij had al ziek opgegeven. Op dat moment waren we heel dicht bij Hanman hill, de bekende heuvel op Wimbledon, dus we besloten naar boven te lopen om op het scherm Centre Court te volgen.

Bij het zien van het ticket office, wijzigden we al snel onze plannen en gingen als eigenwijze Nederlanders weer in de rij staan, dit keer voor Centre Court tickets. Het was inmiddels al half 5 en de re-sale zou pas om half 6 beginnen. Om 5 uur begon de rij al te bewegen en nog geen uur later hadden we ook Centre Court tickets in onze handen. We kwamen binnen in Centre Court en Djokovic speelde al tegen Chardy, er waren nog geen 10 minuten voorbij. Ons geluk kon niet op toen na de wedstrijd op het scherm kwam te staan dat Serena tegen Kimiko binnen korte tijd op Centre Court zouden spelen. We bleven nog even zitten en nog geen 10 minuten later kwamen ze binnen. Het was inmiddels al 10 uur en we waren al meer dan 24 uur op Wimbledon. We konden met moeite onze ogen openhouden, maar we waren erbij en alles is vastgelegd op camera!

Ik heb inmiddels weer een beetje bij kunnen slapen. Helaas komt aan alle leuke dingen een eind, zo ook mijn fantastische tijd in London. Ik ga het enorm missen, maar kan ook niet wachten om weer terug te vliegen naar Nederland. M'n koffer is voor het grootste deel al gepakt, helaas past niet alles, dus ik creatieve ideeën zijn welkom. Donderdag vlieg ik weer terug naar Nederland. Dit is mijn laatste berichtje voor die tijd. Tot over 3 dagen!