Thuiskomen en bruiloften

Gisteravond sliepen we al om 8 uur. We waren allemaal zo moe en we hadden al vroeg gegeten omdat de andere groep die avond al zou vertrekken. Het was ook al donker buiten, dus zo vroeg voelde het niet. Vanmorgen werden we om 9 uur opgehaald door onze ‘private driver’ en hij bracht ons weer naar Ombak Putih, onze villa in Tanjung Benoa.

Toen we de poort doorliepen met onze backpacks en koffers voelde het echt als thuiskomen. En wat waren we blij toen we het zwembad weer zagen, want het is hier veel warmer dan in Ubud. We hebben onze spullen neergezet en zijn meteen weer aan het werk gegaan voor het project. Esther en ik hebben wat toeristen gevonden die wel bereid waren om een vragenlijst in te vullen, maar de meeste toeristen liepen door, dus we moesten een andere manier vinden. Uiteindelijk na lang wachten kregen we toestemming van de guest manager uit een resort hier in de straat om in de lobby gasten aan te spreken voor het invullen van de vragenlijst. Ze zei dat het het drukst was in de ochtend rond een uur of negen, dus morgen gaan we weer vroeg aan het werk. Ook zijn we nog even naar het strand geweest, maar daar waren alleen Koreanen die geen woord Engels spreken, dus dat werd lastig. In de ochtend zijn er veel Australische toeristen, dus ook daar moeten we morgen weer heen. Nog veel te doen en nog maar vier dagen over.

Omdat we vandaag niet veel konden doen, zijn we maar lekker bij het zwembad gaan liggen. ’s Avonds waren we uitgenodigd voor een bruiloft, maar daar zijn we uiteindelijk niet heen gegaan, omdat twee van ons een beetje ziek zijn. Na mijn wondermiddel voelde één zich al stukken beter, en uiteindelijk zijn we met z’n allen uiteten geweest. Morgen wordt weer een lange dag, dus ik ga nu lekker slapen.